(geen titel)

Ilde & Ollie

De herinneringen

De kennismaking

Ilde en ik hebben elkaar voor het eerst ontmoet op de training van de atletiekclub Eendracht Aalst.  Wij waren toen 13 à 14 jaar oud en kregen training van verschillende trainers: Ilde trainde bij Roland Baeyens en ik bij Erik Coppens.
Erik gaf enkel training aan jongens en Roland aan meisjes. Later trainde Roland ook jongens en kregen we training van dezelfde coach.

Wij zijn naar allerlei evenementen geweest rond de atletiekwereld als jonge deelnemers.

Wij waren goede vrienden en vertelden veel aan elkaar.  Wij hadden zo’n jeugdraad opgericht in de atletiekclub met Gert Cleemput.  Gert was voor mij een goede vriend,  later mijn schoonbroer.

Ik had nog gelopen bij SNA Welle, een clubje dat een zijtak was van de club Vlierzele Sportief, daar was ik lid met mijn broer Robin en ook mijn ouders waren lid en sportief actief.

Later zijn we allemaal overgestapt naar Eendracht Aalst en daar heb ik voor het eerst kennis gemaakt met Ilde.

Ilde ging naar school in het Sint-Jozefinstituut in Aalst en ik in het Sint-Jozefscollege, beiden hebben we in de middelbare school ASO gestudeerd en zijn afgestudeerd in Latijn-Wetenschappen(ik) en Wetenschappelijke B(Ilde).

De Kus

Ilde en ik zijn allebei zwembadredder.
In het zwembad Oceade heb ik fulltime gewerkt na er te hebben gewerkt als jobstudent,en Ilde heeft daar als jobstudent gewerkt tijdens haar LO studies aan de universiteit in Gent. Daar kon ik soms vrienden uitnodigen,  die mochten gratis binnen voor een medewerker.

En daar, in Oceade,  is het gebeurd.  Daar hebben wij gekust, in het bubbelbad,  met Rebekka als getuige.  Het bubbelbad lag bij het de redderscabine, hoog in het zicht en je had er geen privacy. Rebekka was Ildes hartsvriendin en was meegekomen met ons.
Ilde weende van de emotie en wij waren beiden blij op dit magische moment.
Rebekka was ook lid van Eendracht Aalst Atletiekclub en ze was een zeer goede vriendin van Ilde. 

Niet veel later is Ilde op Erasmus vertrokken naar Spanje,  naar Leon,  daar schreven wij brieven aan mekaar,  het was het tijdperk dat gsm’s nog niet bestonden,  dus wij hadden geen contact met mekaar gedurende vijf maanden,  tenzij via brieven.

De eerste job van Ilde was ook die van zwembadredder in het stedelijk zwembad in Aalst waar ze als collega’s Jurgen Goossens had en André Groebens.

Als wij gehuwd zijn, woonden wij in Aalst, op een appartementje in de Lambrechtstaat,  waar we een jaartje gewoond hebben.

Wij werkten allebei bij Orange (later Base) en daar werkten we tijdens ons huwelijk.
Dat was een rode draad tijdens ons huwelijksfeest,  wij hebben foto’s laten maken met een Orange paraplu en alle genodigden op het feest werden gefotografeerd met een Orange bal.

Reizen

Later hebben wij veel mooie reizen gemaakt,  voor dat onze twee dochters er waren.

Ik had een motor,  een Yamaha Diversion 900, waarmee wij naar Portugal gereden zijn.

Wij zijn door Spanje gereden en hebben heelwat gezien, daarna zijn we door Portugal gereden en hebben we in Almería mijn ouders ontmoet waar we een weekje samen verbleven hebben.

Wij hebben 8000 kilometer gedaan op die drie weken 

Wij hebben onderweg het Alhambra gezien, de Siërra Nevada,  de hoogste berg van Portugal, de Torre, en op de heenreis in Frankrijk hebben we Oradour-sur-Glane bezocht, het dorpje dat door Duitsers platgebombardeerd was op het einde van de tweede Wereldoorlog.

In 2001 zijn wij naar Peru gereisd met mijn ouders. 

Wij hebben een rondreis gedaan en heelwat gezien van Peru.  
In Lima hebben we bij een Vlaming gelogeerd die ons intussen de bezienswaardigheden en de dagelijkse weetjes van het peruaanse volk uitlegde.

Wij hebben in Arequipa een meisje ontmoet die ik kende via ICQ,  de vroegere Messenger ( Giannina Alarcon),  in Arequipa hebben wij de Colca Canyon gezien op een tweedaagse tocht en wij zijn twee nachten bij Giannina blijven slapen.

Wij hebben rondgereisd met nachtbussen en zijn zo naar het Titicacameer gereisd, hebben Cuzco gezien en de Incatrail gedaan.  Daarna hebben Ilde en ik nog een week naar de jungle geweest terwijl mijn ouders al naar huis zijn vertrokken.

Daarna zijn we nog even naar het Andesgebergte geweest,  de Cordillera Blanca ,  de stad Huaraz,  waar een gletsjer ligt.  Daar hebben we aan ijsklimmen gedaan aan de voet van de gletsjer. 

In 2002 zijn wij naar Brazilië gegaan,  slecht een half jaar na Peru.
Ilde was toen zwanger van onze oudste dochter Laura,  die later dat jaar op 3 november werd geboren.

Brazilië vind ik de mooiste reis die we hebben gedaan.

We hebben de hotspots van Brazilië gezien en zijn het land met het vliegtuig rondgereisd, op nationale vluchten met de maatschappij Varig,  de maatschappij die de vlucht naar Rio ook verzorgde,  in het Portugees uitgesproken als “Rioe”

Wij zijn geland in Rio de Janeiro,  hebben de Corcovado gezien met de Cristo Redentor er bovenop, en het Maracaña voetbalstadion. Rio is een mooie stad met het Ipanema en Copacabanastrand erbij aan de oceaan waar mensen capueira staan te oefenen en op Copacabanastrand staan fitnesstoestellen waar anderen oefeningen doen.

Na Rio zijn we naar Manaus gevlogen, een miljoenenstad midden in het Amazonewoud. Daar zijn we vier dagen in de jungle blijven slapen in hangmatten en hebben we met de boot zijrivieren verkend van de Amazone.  
Wat me daar vooral bijgebleven is, is dat de gids kaaimannen zocht in de rivier.  Hij ving een baby kaaiman met zijn blote hand terwijl hij met een zaklamp het dier verblinde.  Ik heb daar ook de braziliaanse cocktail Caipirinha geleerd,  waar ik goed beschonken in de hangmat kroop,  Cachaça met limoen en ijsblokjes, Ilde heeft slechts geproefd want ze was zwanger.

Na Manaus hebben we de Amazone afgereisd met de boot tot Santarém,  een stadje waar de Tapajós in de Amazone uitmondt.

We zijn in Belem geweest,  de stad aan de monding van de Amazonerivier waar het dagelijks regent.  Elke dag worden de wolken donker en regent en dondert het om vier uur ‘s namiddags.  De bewoners spreken zo af:  “zien we elkaar na de regen”

Na Belem zijn we naar Recife en Olinda gereisd,  bloedmooie steden aan de Atlantische oceaan.
Daarna zijn we nog naar Foz de Iguacu gereisd,  de watervallen op het drielandenpunt Brazilië,  Argentinië, Paraguay,  heel mooi,  ik heb een foto gekocht die thuis nog staat op de schouw.

Daarna zijn we nog naar de Pantanal gereisd,  het grootste draslandgebied ter wereld.
Daar hebben wij aan paardrijden gedaan, voor Ilde ging dat goed, voor mij iets minder,  zij had al aan paardrijden gedaan,  ik nooit.  Vooral het dier dat in galop ging,  moet er op mijn paard hilarisch uitgezien hebben.

In de Pantanal zagen wij veel kaaimannen,  waardoor we onder de indruk waren van climate change.  De dieren zijn afhankelijk van water,  en wij waren er in mei, aan het begin van de winter die duurt van juni tot september.

Na de Pantanal zijn we naar Sao Paulo getrokken van waaruit we naar huis (naar Parijs) vertrokken zijn.  Sao Paulo wordt de betonnen jungle genoemd en is ook absoluut geen mooie stad.

Ik ben in 2010 naar Zuid-Afrika geweest en heb met mijn vriend Flip Mathys deelgenomen aan de Cape Epic,  dat was een bijzondere onderneming,  het was een achtdaagse mountainbikewedstrijd die in duo dient afgewerkt te  worden. 

Al vond ik het zelf vervelend dat ik alleen zo lang wegbleef (2 weken),  Ilde vond het geen probleem.  Wij hadden contact met elkaar via Messenger op de computer van de organisatie op de camping ,  want gsm was duur.

Ik had een prepaid kaartje gekocht van het plaatselijke netwerk om toch eens te bellen.

Met mijn vrienden Flip Mathys en Ulrich De Neef heb ik vaak meerdaagse mountainbikewedstrijden gedaan in het buitenland.  
Wij hebben deelgenomen aan een wedstrijd in Polen (de beskidy mtb trophy), in 2011, daar is mijn broer Robin ook mee heengegaan.
Wij zijn een paar keer naar Italië gereisd en hebben daar de Rally di Sardegna gefietst in 2012 en de Rally di Romagna in 2015 en de Alta Via Stage Race in juni 2014.

De Rally di Sardegna was voor mij de mooiste waaraan we hebben deelgenomen. Wij hebben acht dagen door het gebergte van Sardinië gefietst en de laatste etappe eindigde op het strand ten oosten van Sardinië.
Ik heb met mijn vriend Kristof Kiekens ook meerdaagse mountainbikewedstrijden gedaan in Spanje.  We hebben de Andalucia Bike Race gefietst en de Vuelta a Ibiza.
Op Ibiza waren we vergezeld van Ilde, Laura, Ines en Leslie. We zijn daar geweest in de paasvakantie 2014

Een mooie reis die we nog gemaakt hebben was naar Saint Croix op de Amerikaanse Maagdeneilanden. Mijn ouders en Ilde en ik zijn ook naar de Everglades gegaan voor af te reizen naar Saint Croix. We hebben daar tweemaal geweest, één keer in 1988 en eenmaal in 1998. In 1998 was Ilde erbij 

We zijn daar met een groot deel van onze familie samen heengegaan op kosten van mijn grootouders.

Ilde heeft nog naar Maleisië gereisd in februari 2015 met collega/vriendin Nele De Schouwer voor het huwelijk van mijn broer Colin en mijn schoonzus Ester.

Ester is Maleisische.  Ilde en ik hebben via Whatsapp met elkaar gecommuniceerd over hun onderneming want ze hadden niet alles tot in de puntjes gepland.
Het huwelijksfeest was gepland bij hun thuis op Sibu.  Mijn ouders zijn ook naar het huwelijksfeest geweest en Irène en Norbert ( Colin’s dooppeter).

De trouwfeest hebben ze dubbel gedaan, een keer in Maleisië en een keer bij ons in de buurt, in het Brouwershof, in Hekelgem. De ouders van Esther zijn dan ook naar hier geweest.

Reizen met de kinderen

Wij zijn veel naar de Canarische eilanden geweest toen Laura en Ines nog klein waren.

Wij zijn naar La Palma gereisd met Annie,  mijn schoonmoeder. We zijn naar Lanzarote geweest met Laura en Ines en naar Fuerteventura zijn we met mijn ouders geweest.  
Ilde en ik hebben op La Palma en op Fuerteventura met gehuurde mountainbikes gereden,  vooral op La Palma was dat heel mooi.
Ik heb op Lanzarote ook een dag met een gehuurde mountainbike gefietst.

Wij zijn met zijn vieren naar de Adriatische kust geweest met de “tt-Kring”( de wielertoeristenclub van mijn ouders op hun werk),  net na het overlijden van mijn schoonvader Marcel.  Annie was daar bij en mijn ouders en Laura en Ines.  

Een mooie trip die we hebben gemaakt was Ierland. We zijn met Ryanair naar Dublin gevlogen en zijn een weekje later vanuit Galway terug gevlogen.  We hebben een autootje gehuurd, met het stuur aan de rechterkant en waar je links moet rijden en hebben het zuidelijke deel van Ierland rondgereden en zijn naar de Ring of Kerry geweest en de stokerij van Jameson whisky en de kliffen van Moher gezien. Wij hebben overnacht  bij mensen die Bed&breakfast aanboden in hun huis. 

Wat wij vaak hebben gedaan waren fietsreizen met de kinderen.  Veel zijn we naar Duitsland geweest en hebben wij daar naast rivieren gefietst:  we hebben de Elberadweg gefietst,  de Altmuhl-Radweg en de Werra-Radweg en de Fulda-Radweg.

Daarnaast zijn we naar Nederland geweest en hebben we rond het IJsselmeer gefietst van Utrecht tot Rotterdam , we hebben de Afsluitdijk gedaan.

Een mooie fietsreis die we daarnaast ook gedaan hebben was eentje met Gert en Sylvie en hun dochtertje Io.  We hebben allemaal samen in de Dolomieten de Drau-Radweg gedaan en hebben daarna nog een weekje verbleven aan de Turnersee,  en klein meertje waar we dan in gezwommen hebben.  Het water was drinkwaterkwaliteit en het was heel warm.

Elk jaar gingen we skiën. We zijn vaak naar Les Deux Alpes, in de Franse Alpen geweest. Wij reisden telkens met Skifriends, Lauwers reizen, in de paasvakantie.  
Les Deux Alpes ligt hoog,  dus daar kan je nog skiën in de tweede week van de paasvakantie. Twee keer is mijn vriend Hans Vanmulders meegekomen.  Wij zijn ook tweemaal naar Oostenrijk geweest met mijn broer Robin en Yentl en hun zoontje Lenne. Toen zijn we samen naar Zell Am See geweest.
Een tweede keer Oostenrijk hebben we gedaan met Gert en Sylvie en Io, toen zijn we gaan skiën in het Zillertal. Twee keer zijn we naar het taxvrije Livigno geweest,  een keer met de bus van Lauwers reizen met Skifriends en een keer alleen met de wagen met zijn vieren. In Livigno heb ik meerdere flessen whisky gekocht en mijn uurwerk van Garmin, alles taxvrij, de Schotse whisky is veel goedkoper daar dan in Schotland.

De fietsreizen

Elk jaar organiseerden wij met WTC Den Blok een fietsreis in de zomer,  het ene jaar het met de koersfiets en het andere jaar met de mountainbike.  Gert organiseerde de reizen met de koersfiets en ik die met de mountainbike.  Ik ben nooit meegegaan op de reizen met de koersfiets.

Met de koersfiets had Gert tochten uitgestippeld vanuit Aalst naar de Mont Ventoux en naar Alpe d’Huez.  De mountainbiketrips had ik uitgestippeld in Oostenrijk, de Dolomieten en in 2013 naar Schotland.

De reis naar Schotland is voor mij de mooiste herinnering.  Wij zijn door de Highlands gefietst van Crianlarich tot Dundee.  Wij hebben met een ferry van Zeebrugge naar Hull gevaren en hebben daar een camionette gehuurd waarin de vrouwen Yentl en Leslie het transport verzorgden van de valiezen.  In Crianlarich kregen we de eerste Single Malt voorgeschoteld op de reis,  een Lagavulin, daarna volgden veel whiskybranderijen op de hele reis.

Wat bijzonder was en bijgebleven is,  is het bezoek aan het Balmoral Castle,  waar de Queen in residentie was. Wij klommen over een hek waar we eigenlijk niet mochten komen,  mijn gps-track was langs daar getekend en ik wilde van de grote baan weg.

Aan het Balmoral werden we tegengehouden door een agent die ons duidelijk maakte dat we daar niet mochten zijn omdat de Queen in residentie was.  Hij maakte ons duidelijk dat we niets fout deden maar had van ons allen het adres nodig,  dat liet hij checken om te controleren of niemand van ons internationaal geseind stond 

Na een goed uur en na online controle mochten we beschikken, na de vraag of we even de Queen mochten ontmoeten.

Het einde van de mountainbiketrip lag in Dundee,  een lelijke  schotse stad,  van waaruit we dan met de trein naar Hull gegaan zijn om terug naar Zeebrugge te varen.

Triathlons & duathlons

Ik heb veel cross-duathons gedaan in Vlaanderen,  vaak met Ilde’s collega Kevin Van der Slagmolen.  Ilde nam deel aan de Reuzen van Wetteren. Ilde nam deel aan de korte versie het “Reuzeke van Wetteren”

Als opwarmertje was ik met de fiets naar daar gegaan.  Ik kwam er vaak mountainbikevrienden tegen.  Kevin nam daar ook deel.

Meerdere triathlons heb ik in Vlaanderen gedaan voor onze Xterra-avonturen. Vaak was Ilde erbij als toeschouwer/supporter.  

De Xterra’s waren het vermelden waard in ons leven:  de eerste Xterra die we deden was Xterra Zweden.  Ook op de Xterra ‘s nam Ilde telkens deel aan de korte versie.  Hellasgarden is een groene omgeving dichtbij Stockholm ,  er was een sauna en een meer om in te springen na de saunabeurt.
Daar hebben we kennis gemaakt met een paar Xterra-profs die er ook logeerden,  de West-Vlaming Kris Coddens en de Zwitser Ian Pyott.

De wedstrijd was heel mooi,  de zwembeurt ging door in het meer en het mountainbiken en trail in de groene natuur errond.  Ilde won de wedstrijd en kreeg als cadeau een nacht in een hotel in Stockholm,  waar we onmiddellijk gebruik van gemaakt hebben,  we hadden een weekje gepland en we hebben de nacht gebruikt voor naar huis te vliegen.  Ze had ook een geschenkbon gewonnen voor een sportwinkel in Stockholm.  

Ik kreeg lang daarna nog via mail een uitnodiging om deel te nemen aan het wereldkampioenschap Xterra in Maui,  Hawaï,  daar heb ik voor bedankt.

De tweede Xterra die we deden was Xterra Tsjechië datzelfde jaar,  in 2015.  Wij zijn toen met de auto naar Prachatice gereden.  Prachatice is een mooi stadje waar het gebeuren gepland was.

De volgende Xterra was die in Malta,  daar zijn we heengegaan in de paasvakantie in 2016, we zijn een weekje op vakantie geweest met Laura en Ines.  

Daar was de zwemproef in de zee.  Ook daar heeft Ilde deelgenomen aan de korte Xterra en daar haalde ze de tweede plek en kreeg ze jammer genoeg geen beloning in vorm van natura,  wel een mooie trofee.

Wij zijn naar Popeye Village geweest op Malta,  popeye village is een attractiepark dat werd gebouwd voor de musical Popeye in 1980.  Wij hebben toch wel spinazie gegeten als middagmaal. 

Malta is een mooi land.  We hebben de hoofdstad Valletta bezocht, er was veel te zien omtrent de invasie van de Turken. 

Valletta is kleinste hoofdstad van de Europese Unie en staat op de UNESCO-werelderfgoed lijst.

Een Xterra die we in juni 2016 ook hebben gedaan was die in Namen.  Ines heeft ons vergezeld.  De wedstrijd was herleid tot een duathlon.  Er was de weken ervoor veel water gevallen en het debiet van de Maas was te hoog zodat de zwemproef geannuleerd was.

Ines heeft ook deelgenomen op de wedstrijd voor de jeugd die enkel uit een loopproef bestond, Ines heeft de wedstrijd gewonnen en kreeg een mooie trofee.

Wat Ilde en ik ook hebben gedaan waren Swimruns.  Een swimrun is een loopproef gecombineerd met een zwemproef, waarin beide afgewisseld worden, waarin attributen gebruikt kunnen worden om sneller te zwemmen, dus je moet zwemmen met je schoenen aan. De meeste deelnemers gebruiken gewoon paddels,  wat wij ook deden. Je moet die spullen ook dragen tijdens het lopen. Wij hebben eentje gedaan in de lacs de l’eau d’heure, genaamd Amphiman, en eentje in Wales, bij Swansea, de Brecaswimrun.

Een bijzondere triathlon die ik ook nog drie jaar na mekaar heb gedaan was de “Nisraman”.  Ik heb deelgenomen in 2014, in 2015 en 2016. De zwemproef ging door in het stuwmeer in  Nisramont,  de barrage van Nisramont ligt om de Ourthe.  Wij hebben telkens ‘s avonds gaan eten in La Roche want we sliepen in onze tent in de tuin van Wim De Doncker,  de organisator van de Nisraman.
Ilde en Laura en Ines zijn telkens meegekomen,  wij hebben zo’n familietent waar we met zijn vieren in kunnen slapen.
De fietsproef bestond uit twee delen, een eerste gedeelte met de koersfiets en een tweede deel met de mountainbike, je moest dus twee fietsen bijhebben. Het tweede deel van de triatlon had dus Xterra-allures, en de loopproef bestond uit een trail, helemaal off-road.

 Ik ben piloot.

Ik heb met zweefvliegtuigen leren vliegen bij de luchtkadetten van België toen ik zestien jaar was.

Ik heb leren vliegen in Oostmalle,  in Oostmalle werd je boven getrokken met een klein vliegtuigje, een Piper Super Cub.  Het sleepvliegtuig loste het zweefvliegtuig op 500 meter hoogte.  Op het vliegveld van Oostmalle heb ik het zweefvliegen geleerd en mocht ik voor het eerst solo vliegen met de ASK 13 na 25 starts.  Mijn vleugels kreeg ik uitgereikt in Brussel op een plechtige bijeenkomst waar mijn moeder en moemoe (mijn grootmoeder) ook aanwezig waren,  mijn vleugels werden uitgereikt door prins Filip (nu koning Filip).

In het tweede jaar ben ik gaan vliegen in Weelde,  in Weelde wordt het zweefvliegtuig naar boven getrokken met een lier.  De vliegvelden van Oostmalle en Weelde zijn reservevliegvelden van het Belgische leger, de Belgische luchtmacht.

In het derde seizoen ben ik in de zomer op internationale uitwisseling geweest.  Er gaan een aantal Belgische luchtkadetten naar andere deelnemende landen en er komen kadetten ook naar België.  Een aantal kadetten gaan naar de USA,  een paar naar Groot-Brittannië,  naar Frankrijk,…. Ik ben naar Roemenië geweest.  Ik heb verschillende brevetten gehaald als luchtkadet.  Onder andere de 1000 meter hoogtewinst,  de vijf-uren-vlucht,… ik vloog veel met een ASK-8, een eenzitter in Weelde.  Ik beloofde Ilde ook haar mee te nemen als ik passagiers kon meenemen,  het is jammer genoeg nooit zover gekomen.

Ons huis

Onze woning hebben wij gekocht van mijn grootouders (moemoe en pepe) voor slechts 2 miljoen miljoen Belgische Frank, voordat onze kinderen er waren en hier hebben wij dus grote verbouwingen in gedaan.

Wij hebben in de hele woning verwarming gelegd (aardgas) want er waren enkel convectoren op de benedenverdieping en wij hebben helemaal nieuwe elektriciteit gelegd.

Wij hebben een nieuwe badkamer geplaatst op de bovenverdieping want er was enkel een slaapkamer, dus wij hebben daar een badkamer geplaatst, de vroegere badkamer was op de benedenverdieping,  waar nu een wc en de boiler staat.

Wij hebben de zolder boven de garage omgebouwd tot twee slaapkamers voor de kinderen.  En wij hebben een veranda geplaatst achter de woning.

Mijn ouders woonden op Hertstraat 86,  dus in het huis naast ons.  Dat had als voordeel dat de kinderen vaak bij hen konden zijn. De woningen waren verbonden achteraan met een klein deurtje,  dat deurtje is er trouwens nog maar wordt uiteraard niet meer gebruikt.

Mijn tuin heb ik jaren lang bewerkt,  wij hadden een moestuin van ongeveer een halve are,  en hebben veel fruitbomen.  Ilde en ik werkten veel samen in de moestuin, wij plantten elk jaar veel aardappelen, zoveel dat we nooit aardappelen moesten kopen.  Wat wij ook hadden waren courgettes en pompoenen, dat zijn groenten die weinig onderhoud nodig hebben en veel opbrengen. Wij plantten ook bonen en erwten en een paar rode kolen en broccoli.

Het beroep van Ilde en mij

Ik heb na de humaniora niet voort gestudeerd,  wel gefaald.

Ik ben net als Ilde gestart aan de universiteit van Gent voor Lichamelijke Opvoeding en heb nog een poging gedaan om kinesist te worden in de Hogeschool Parnas in Dilbeek. Het verschil was dat ik vier jaar later al aan het werk was en dat Ilde geslaagd was met grote onderscheiding aan de universiteit van Gent.

Mijn eerste job was bij Belgacom in Aalst,  op de inlichtingen 1207,  waar mijn ouders ook werkten, daar was ik stagiair en tussendoor ging ik soms eens werken als zwembadredder in Oceade in Brussel, waar ik daarna fulltime ben gaan werken.

Ilde was ook zwembadredder en werkte als redder in het stedelijk zwembad in Aalst.
Na haar job als redder heeft Ilde als verkoopster gewerkt in de Orangeshop in Aalst.
Ik werkte toen bij Orange in het callcenter.  

Daarna ben ik gaan werken als verkoper in de Orangeshop in Dendermonde en ook in Halle. Ik heb het geschopt tot shop manager in Halle, en toen was de naam van het bedrijf veranderd van Orange naar Base. Naar Halle reed ik dagelijks met de moto, winter en zomer.

Ilde werkte intussen als sportfunctionaris in de gemeente Affligem waar ze gewerkt heeft tot aan het einde.

Ik ben gaan werken in Erembodegem bij Westfalen bvba, en Duitse producent van industriële gassen, waar ik verantwoordelijk was voor het debiteurenbeheer. Later kreeg ik nieuwe functies, en was verantwoordelijk voor de speciale gassen die ik in Duitsland moest bestellen.  Nog later deed ik de ISO 9001 en was dus verantwoordelijk voor de procedures en was preventieadviseur, ik had dus een kaderfunctie. Wat ik ook deed, samenhangende met de iso, was eerste hulp,  ik moest dus de nodige verbanden en medicatie in stock controleren. Ik heb een eerste-hulp-introductie georganiseerd met een aantal collega’s. Dat was met iemand van het rode kruis

  Ik ging met de fiets of te voet naar het werk, want Westfalen is op slechts één kilometer van thuis weg.

Laura en Ines

Wij hebben twee schatjes van dochters, Laura en Ines, geboren op 3 november 2002 en op 11 maart 2004. Ines werd geboren op de verjaardag van Ilde, dus zij kreeg een mooi verjaardagscadeau van mij.

Beide zwangerschappen waren probleemloos, Ilde was zwanger tijdens onze reis in Brazilië van Laura en kon dat verborgen houden voor iedereen op de reis, zelfs al was ze vijf maanden zwanger. Wij kenden het geslacht niet van Laura en Ines, ook al is het geen probleem om te weten te komen met de huidige technologie, wij wilden het niet weten.

Laura en Ines zijn beide geboren omstreeks 18 uur in het ASZ in Aalst,  met als gynaecoloog Guy Verhulst.  Laura is ondertussen meerderjarig geworden, op 3 november 2020.

Mijn beide broers Robin en Colin woonden nog thuis, toen wij in het huis ernaast gingen wonen. Ik was de eerste van ons drie die kinderen had,  nu is de situatie heel anders en hebben beide kinderen.

Robin heeft twee jongens,  Lenne en Lewis,  en één meisje, Elly,  en Colin heeft twee jongens,  Lowie en Julian.  Na de zwangerschappen heeft Ilde een spiraaltje gehad om een volgende zwangerschap te voorkomen en heb ik later mij laten steriliseren,  nadat haar spiraaltje verwijderd was.

Ilde en ik zijn acht jaar lid geweest van een carnavalgroepje in Aalst waar Gert en Sylvie ook lid van waren. Gekloetj was de naam. Ilde was toen ondermeer verantwoordelijk voor de choreografie en zorgde er dus voor dat wij een dansje hadden tijdens de stoet.Ik ben samen met mijn broer Robin veel naar het jeugdcentrum geweest bij ons in de straat , de Pingie. Daar ben ik een tijdje bestuurslid geweest, ik was schatbewaarder.  Voor onze ouders was het goed dat we in de Pingie waren.  De Pingie was dichtbij en we gingen er te voet heen, al konden we wel eens beschonken naar huis komen 

Het ongeluk

Wij hebben een auto-ongeluk gehad waarbij Ilde is overleden en ikzelf zwaar gewond naar het UZ in Gent werd gebracht.  Ik heb een tijdje in coma gelegen. Intussen is Ilde begraven in Welle.

Ik weet van gans het gebeuren niks af, ik wist niet dat Ilde dood was en weet zelfs niets van de begrafenis af. Ik lijdt sindsdien aan een NAH (niet aangeboren hersenletsel). Dus Ilde is voor mij niet overleden. Wie me na lange tijd vertelde wat er was gebeurd was Sarah Vercaemer een meisje van de Ergo UZ Gent, de K7 het revalidatiecentrum.

De auto die we hadden was een Toyota Auris, Hybride , ik weet zelfs niet van de auto af.

Ik kan sindsdien niet meer praten en ga zwaar gehandicapt door het leven.  Veel vrienden en familie zeggen dat ik geluk gehad heb en dat ik nog leef door mijn goede conditie en wat ik doe is ondergaan.

De begrafenis was gefilmd door een vriend,  Hein Van den Abbeele, professionele fotograaf.

De auto

Wij hebben een altijd een Toyota gehad, gekocht bij garage Staels in Iddergem. De auto waar ik het meeste van herinner was een Toyota Corolla met een dieselmotor waarmee onze kinderen groot zijn geworden,  ik weet niet af van een Toyota Auris waarmee we het ongeluk geleden hebben dus dat is uit mijn geheugen gewist,  hoewel familie en vrienden het bezit van die auto bevestigen.

UZ Gent

Na het ongeluk heb ik lang in het UZ Gent
verbleven waar ik in coma gelegen heb en waar ik in de K7 revalidatiecentrum heb verbleven.
In de K7 kreeg ik kinesitherapie, logo en ergotherapie.
Intussen wist ik van het ongeluk en het overlijden van Ilde niks af en pas veel later werd mij het gebeurde gemeld, in het UZ. Wat ik me nog herinner is dat ik niet kon lopen en mij voortbewoog in een rolstoel.

Vele zaken zijn me niet bijgebleven in het UZ, maar en herinnering die me is bijgebleven is de volgende:  

De triathleet Marc Herremans kwam op bezoek bij mij en heeft me moed gegeven en een beetje met me gebabbeld. Marc had ook in de K7 verbleven na zijn ongeluk in Lanzarote, waarna hij helemaal
verlamd geworden is. Dat bezoek was geregeld door mijn vriend Hans Vanmulders.
Mijn ma en Laura waren ook aanwezig. Intussen ben ik met Marc bevriend op Facebook.

Persoonlijke evolutie

Ikzelf heb vele zaken opnieuw moeten leren na het ongeluk.  Ik heb moeten leren stappen,  lopen kan ik niet meer.  Ik heb moeten leren praten,  wat nu zelfs nog steeds moeilijk gaat.

Fietsen gaat heel moeilijk, ik heb zelfs moeten leren van een gewone fiets te gebruiken want ik fietste voorheen op een driewieler om mijn evenwicht te bewaren, en zwemmen is eveneens moeilijk, ik verslik me vaak in het water.

Ik krijg tweemaal per week hulp thuis van één van de dames van Familiezorg op maandag en vrijdag, die maken eten klaar,  doen de was, de strijk en verschonen de bedden.  Om de twee weken komt een poetsvrouw op maandag en die maakt grondig het huis schoon.

Ik ga driemaal per week naar de Kinesist,  waar ik vooral oefen op de fiets en de handfiets en ik krijg ook oefeningen voor mijn evenwicht.

Tweemaal per week ga ik bij logopediste Anneleen D’Haeseleer om mij opnieuw wat verstaanbaar te maken, Anneleen noemt mijn aandoening in haar jargon dyspraxie.

Ik ga drie dagen per week naar het dagcentrum Eygen de Valier in Liedekerke,  op dinsdag, woensdag en donderdag. Daar maken we elke donderdag spaghettisaus,  die we verkopen aan familie en vrienden om de nieuwbouw te steunen van het dagcentrum.

Tweewekelijks komt Lien Van de Velde, een psychologe bij mij op bezoek. Wij praten over allerlei,  over het ongeluk, het dagcentrum Eygen waar zij heeft gewerkt.

Ik ben even opgenomen in het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus in Beernem begin 2018. Daar heb ik ook kinesitherapie en logopedie gekregen en we gingen wekelijks zwemmen in het gemeentelijk zwembad en heb ik kennis gemaakt met iemand die ook had verbleven in de k7,  Mathieu Michiels.  Wij moeten samen op de k7 hebben geweest,  maar ik herinner me dat niet.
Mijn ouders en Laura en Ines zijn een keer op bezoek geweest daar.
Ikzelf kwam ieder weekend naar huis met de trein.

Ik ga nu naar bijeenkomsten van mensen met NAH in Zottegem en in Merelbeke. Een onderneming heet “ t onderonsje”, daar wordt er maandelijks afgesproken in een café in Zottegem op de Grote Markt , in café Volkshuis en een tweede is in Merelbeke en heet Dynahmiek  en een derde heet Stapuit,  ook in Zottegem, maar daar wordt op verschillende plaatsen afgesproken.  Bij Stapuit wordt ondermeer naar de kerstmarkt gegaan in Gent. 

Ik heb kennis gemaakt met een jongen uit Ninove die ook naar ‘t onderonsje en naar dynahmiek komt, Stijn Vangeyte, hij fietst ook op een driewieler.

Reizen nu

Ikzelf ga nu op reis met Uturn,  een onderneming voor gehandicapten.

Ik ben vorig jaar naar Tenerife geweest. Dit jaar zou ik normaal gesproken een paar mooie reizen hebben gedaan, maar die tochten zijn geannuleerd omwille van het virus.  De uitzonderlijke en exotische tocht waarvoor ik ingeschreven was, was Laos,  nieuw op de planning van Uturn.

Ik hoop dat de tochten kunnen doorgaan dit jaar.

Verhuis in 2021

Wij gaan verhuizen!

Ik heb een appartement gekocht op het einde van de Broekstraat,  bijna op de hoek met de Kerkstraat.

Het plan is dat we daar intrekken in april 2021.

De grootste zorg voor mij is dat ik geen tuin meer kan onderhouden, onze tuin is nu heel groot en ik zal geen tuin hebben op het appartement.

We zijn verhuisd!

Wij zijn verhuisd naar een appartement, ook in Welle, in de Broekstraat. 
Wij wonen daar alledrie graag. We hebben er drie slaapkamers en twee badkamers, alles wat een mens van luxe nodig heeft. 
Ons huis is intussen verkocht en het schrijven, dus de administratie moet nog gebeuren. 

Ik ga dus drie dagen per week naar dagcentrum Eygen in Liedekerke, waar ik graag heenga. Ik ga op dinsdag, woensdag en donderdag. 

Ikzelf ben een tweede keer op reis geweest met Uturn naar Tenerife, en ik heb dus nieuwe mensen leren kennen, er zijn mensen die rolstoelgebruikers zijn. Er zijn twee blinde mensen in de groep die rolstoelgebruikers duwen, de rolstoelgebruiker geeft de richting aan.

De verre tochten gaan nog steeds niet door omwille van het virus. Ik hoop dat ik naar Laos en Nicaragua kan gaan ooit met Uturn. Zuid Afrika hebben ze ook al gedaan. 
In 2022 heb ik me aangemeld voor Tenerife (nog eens) in mei, de Pyreneeën in juni en de kanotocht in Zweden in juli.

Ik ben in augustus 2021 ook naar de Brink geweest in Herentals. Dat was een locatie in een bos waar we een dag in de natuur moesten overleven en enkel basisvoeding bij ons mochten houden. Het avondmaal was ook basic en veel zelfgemaakt en we hebben vuur gemaakt om alles te laten garen.

Uturn – vervolg

Ik ben in mei 2022 opnieuw naar Tenerife geweest met Uturn en Laura is meegegaan.  Dat was heel leuk voor mij en Laura vond het ook een super ervaring.

Ik ben naar de Spaanse Pyreneeën geweest met Uturn in juni 2022.  Dat was een avontuur. 
Wij hebben canyoning gedaan,  speleo, raften en een deadride.

De deadride die we hebben gedaan is de langste en de snelste ter wereld.  Ik moet wel even toegeven dat ik een klein beetje bang was,  maar uiteindelijk was dat niet nodig

Wij hebben mijn verjaardag gevierd op tocht. Ik ben op 23 juni 46 geworden